Η χθεσινή ήττα των πρωταθλητών Ελλάδας από την Μπορούσια, έκανε πάλι πολλούς να πουν, πως αυτή η ομάδα δεν μπορεί να δείχνει σταθερά ένα καλό ευρωπαϊκό πρόσωπο, που άλλες φορές θυμάται να έχει αλλά τις περισσότερες το ξεχνά. Ένα πρόσωπο που "έφτιαξε" (καλώς ή κακώς) μετά τα δύο σημαντικά διπλά με προπονητή τον Τάκη Λεμονή, τόσο απέναντι στην Βέρντερ Βρέμης όσο και επί της Λάτσιο στην Ιταλία πριν μερικά χρόνια, κάτι που φυσικά έφερε τους Πειραιώτες στους 16 του Champions League.
Οι ερυθρόλευκοι μετρούν ατελείωτες εκτός έδρας ήττες, ήττες οι οποίες όχι μόνο στερούν από τον Ολυμπιακό το δικαίωμα να συνεχίζει στην επόμενη φάση του θεσμού που αγωνίζεται αλλά κυρίως τον γυρίζει χρόνια πίσω, τότε που μάζευε τριάρες και πεντάρες από ομαδούλες όπως η Μακάμπι, οι οποίες σίγουρα δεν ήταν τίποτα το σπουδαίο. Σίγουρα στο ποδόσφαιρο δεν πάνε όλα με τα λεφτά και με τη θεωρία, όμως, μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό, που εδώ και 15 χρόνια αγωνίζεται σχεδόν κάθε χρόνο στο Champions League αλλά και στο Europa League, δεν είναι δυνατόν να μην μπορεί να αξιοποιήσει την εμπειρία του και την πείρα του για να νικήσει αυτήν την Ντόρτμουντ, η οποία κατά την άποψή μου δεν είναι καν επιπέδου Champions League(τουλάχιστον ακόμα). Καλή ομάδα, γρήγορη, αλλά μέχρι εκεί. Πιο πολύ οι Γερμανοί φοβήθηκαν τον Ολυμπιακό, παρά οι Πειραιώτες τους παίκτες αλλά και τον κόσμο της Μπορούσια.
Μπορεί πλέον η ομάδα του Βαλβέρδε να αγωνίζεται με πιο ψηλά το κεφάλι και να κυνηγά αποτελέσματα σε όλες τις έδρες, σίγουρα όμως αυτό δε φτάνει ούτε για να κάνεις ένα βήμα παραπάνω ούτε για να έρθουν επιτυχίες που θα γραφτούν στην ιστορία του συλλόγου. Είναι κρίμα για αυτόν τον Ολυμπιακό, να αντιμετωπίζει κάθε εκτός έδρας αναμέτρηση ως ήττα, αφού όπως εγώ τουλάχιστον αντιλαμβάνομαι, έτσι γίνεται. Η καλή εμφάνιση στο Λονδίνο απέναντι στην Άρσεναλ σίγουρα αξίζει συγχαρητήρια, το σημαντικό όμως είναι πως οι ερυθρόλευκοι παρότι πάλεψαν, δεν κατάφεραν να πάρουν ούτε καν το χ, και το χειρότερο... αυτό δεν τους έγινε μάθημα. Στο παιχνίδι κόντρα στην Ντόρτμουντ ο Ολυμπιακός δεν κυνήγησε καν το γκολ της ισοφάρισης και μάλλον έμοιαζε να έχει ακόμα το μυαλό του στους δύο βαθμούς που πέταξε κόντρα στον ΟΦΗ για το πρωτάθλημα Ελλάδας. Κανένα πάθος, καμία προσπάθεια, απάθεια.
Δεν είναι δυνατόν να βρίσκεσαι πίσω στο σκορ με ένα γκολ που έχεις δεχθεί από νωρίς και ενώ κρίνεται μία πρόκριση, και να μην προσπαθείς ούτε καν να αντεπιτεθείς με εξαίρεση κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις για να πας το παιχνίδι εκεί που εσύ θες.Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα του Ολυμπιακού τελικά, η έλλειψη αυτοπεποίθησης αλλά και η μη αυτογνωσία των πολλών και μεγάλων δυνατοτήτων που έχει. Είναι Έγκλημα για τον Ολυμπιακό τέτοιες εμφανίσεις, Έγκλημα επίσης είναι να μην παίρνει ούτε καν έναν βαθμό, που όπως είναι τα πράγματα στον όμιλο της ελληνικής ομάδας, μπορεί να της δώσει ακόμα και την πρόκριση σε συνδυασμό με άλλα αποτελέσματα.
Τελικά, τζάμπα ήττα, τζάμπα εμφάνιση, τζάμπα ευρωπαϊκή σεζόν για ακόμη μία φορά...
ΥΓ.1: Στα θετικά του Ολυμπιακού μπορεί να καταμετρηθεί μόνο το γεγονός πως πλέον, σίγουρα δε θα χάνει από έλλειψη καλού και σοβαρού τερματοφύλακα. Ο Μέγιερι δεν είναι Νικοπολίδης, σίγουρα όμως το παιδί έδειξε πως μπορεί και προσπαθεί να γίνει ένας καλός και αξιόπιστος τερματοφύλακας. Ο καιρός θα δείξει τι πραγματικά αξίζει όμως κάποια πράγματα φαίνονται με το καλημέρα για κάποιον που παρακολουθεί και ξέρει λίγη μπάλα...
ΥΓ.2 : Για την διαιτησία δεν μου αρέσει και δε θα μιλήσω καθόλου. Αν θές να λέγεσαι μεγάλη ομάδα, απλά δεν ασχολείσαι ακόμα και αν έχεις πολύ δίκιο.
Επιμέλεια: Δημήτρης Μαρμαρινός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου