Ακολουθεί το ενυπόγραφο κείμενο – καταγγελία της μητέρας του 15χρονου μαθητή:
«Είμαστε γονείς ενός ανήλικου παιδιού 15 χρονών, που πηγαίνει στην Α΄ τάξη λυκείου, και στις 6 Δεκεμβρίου μαθητές από το σχολείο αποφάσισαν να πάνε στη μαθητική πορεία, στην Αθήνα, που οργανώθηκε για τη μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Κατά τις 14.50 ο πατέρας του επικοινώνησε με το παιδί και του είπε πως επιστρέφουν στο σπίτι.
Η ώρα περνούσε και δεν είχαμε άλλη επικοινωνία με το παιδί μας, προσπαθούσαμε να τον εντοπίσουμε στο κινητό του αλλά ήταν κλειστό. Επίσης και τον συμμαθητών που ήταν μαζί του. (παίρναμε τηλεφώνα όπου μπορούσαμε)
Κάποια στιγμή, κατά τις 6 ώρα το απόγευμα, μπορέσαμε να εντοπίσουμε ένα από τα παιδιά που ήταν μαζί του στην πορεία και μας ενημέρωσαν πως καθώς γυρνούσαν, βρεθήκαν περικυκλωμένοι από ΜΑΤ, τα όποια προσπαθούσαν να πιάσουν όσα περισσότερα παιδιά μπορούσαν και να τα συλλάβουν. (κυρίως ανήλικα)
Μας ενημέρωσε πως το ένα από τα ανήλικα που πιάστηκαν εκείνη τη στιγμή ήταν το παιδί μας.
Με το παιδί μας συνελήφθησαν ακόμα 3 μαθητές όλοι ανήλικοι. Τα παιδιά δεν έφεραν αντίσταση διότι δεν είχαν κάνει τίποτα, τα ΜΑΤ τους χτυπούσαν και τους έβριζαν τα ίδια και τις οικογένειες τους, με κλοτσιές και μπουνιές, φτυσίματα, και βίαιη συμπεριφορά απέναντι τους.
Τους κατάσχεσαν τα φούτερ που φορούσαν (τα παιδιά φορούσαν φούτερ με κουκούλα στη πλάτη) κατηγορώντας τους πως είναι κουκουλοφόροι. Γύρω γύρω τους, όπως μπορείτε να δείτε και στις φωτογραφίες, η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου φορούσαν μπουφάν με κουκούλα στη πλάτη. Τα ανήλικα ήταν σίγουρα τα πιο εύκολα θύματα.
Αφού έγινε η σύλληψη, και τους πέρασαν χειροπέδες, τα ΜΑΤ συνέχιζαν να ασκήσουν σωματική και ψυχολογική βία επάνω τους, χτυπώντας και βρίζοντας τους με πολύ άγριο τρόπο. Κάποια στιγμή έφτασαν στη ΓΑΔΑ, (περίπου 4 το απόγευμα) και μέχρι αργά το βράδυ δεν είχαμε καμία επαφή μαζί του.
Στις 8 το απόγευμα καταφέραμε μετά από πολλά τηλεφωνήματα στην αστυνομία να τον εντοπίσουμε στη ΓΑΔΑ, και ρωτήσαμε τον υπαστυνόμο τι έκανε και μας είπε πώς δεν ξέρει τίποτα. Αργότερα περίπου μίση ώρα χτύπησε το τηλέφωνο μας και ήταν το παιδί μας.
Μας ενημέρωσε μόνο πώς τον έχουν στην ΓΑΔΑ και τίποτε άλλο.
Ξεκινήσαμε να πάμε εκεί και όταν φτάσαμε μάθαμε πώς ανακρίθηκε από τους αστυνομικούς, σχηματίστηκε δικογραφία και θα πάνε αυτόφωρο την επόμενη μέρα (περίπου στις 13.00 ώρα) στη Σχολή Ευελπίδων. Ζητήσαμε να δούμε το παιδί μας και μετά από 3 ώρες μας επέτρεψαν να μπούμε μέσα και να τον δούμε για 5 λεπτά.
Από ό,τι μας είπε εκείνη τη στιγμή, οι κατηγορίες ήταν διατάραξη κοινής ησυχίας, φούτερ με κουκούλα, και ότι πέταγαν πέτρες κατά των αστυνομικών. Μας ενημέρωσαν πώς εάν δεν υπάρχει δικηγόρος, εφόσον είναι ανήλικος, μπορεί ο πατέρας του η μητέρα του να παραστεί ως δικηγόρος του (ή τέλος πάντων ότι έχει το δικαίωμα να είναι μαζί του στον εισαγγελέα και σε όποια άλλη διαδικασία ακολουθήσει)
Επίσης καταλάβαμε πως είχαν πιάσει πολλά ανήλικα με της ίδιες κατηγορίες και νεαρά άτομα μέχρι 25 χρόνων (ήταν 6 ανήλικα και 10 ενήλικοι)
Την επομένη μέρα (7 Δεκ.) πήγαμε στη Σχολή Ευελπίδων, όπως μας είχαν πει, και περιμέναμε να φτάσουν τα παιδιά στη 13.00 το μεσημέρι. Περνούσαν οι ώρες και κόπια στιγμή εμφανίστηκαν δυο διμοιρίες ΜΑΤ αλλά τα παιδιά ακόμα να εμφανιστούν.
Στις 3.30 το μεσημέρι ο εισαγγελέας ανήλικων αποχώρισε καθώς το πρόγραμμα του είχε τελειώσει και αυτό μας ανησύχησε αλλά δεν μας έδιναν απαντήσεις, κανείς και από πουθενά.
Η ώρα περνούσε και τα παιδιά τίποτα. Μπορείτε να καταλαβαίνετε την αγωνία των γονιών που βρισκόμασταν εκεί, για τα παιδιά μας.
Κάποια στιγμή κατά τις 7.30 το απόγευμα έφτασαν τα παιδιά, όλα μαζί 16 άτομα, ανήλικα και ενήλικα και με πολύ αγριότητα μας απομάκρυναν από το χώρο που βρισκόμασταν και σχημάτισαν ανθρώπινη αλυσίδα (τα ΜΑΤ) να μην μπορούμε να έχουμε καμία επαφή μαζί τους. (Φέρανε τους μεγάλους εγκληματίες…)
Αφού πέρασε λίγη ώρα, προσπαθούσαμε να μπούμε μέσα στο κτίριο 16 για να μιλήσουμε στο παιδί μας, αλλά μας έλεγαν πως μόνο οι δικηγόροι μπορούν να περάσουν. Τους είπαμε ότι είμαστε γονείς ανήλικου και έχουμε το δικαίωμα να δούμε το παιδί μας όπως μας ενημέρωσαν το προηγούμενο βράδυ στη ΓΑΔΑ, αλλά δεν μας άφησαν.
Δεν γνωρίζαμε τίποτα παρά μόνο περιμέναμε με τις ώρες χωρίς να καταλάβουμε γιατί.
Κάποια στιγμή πιέσαμε την κατάσταση και μας άφησαν να δούμε το παιδί με το ρολόι στο χέρι τους για 2 λεπτά ακριβώς. Δεν μπορέσαμε να κάνουμε μια ουσιαστική συζήτηση με το παιδί δεδομένων των συνθηκών, μόνο καταλάβαμε πώς ήταν πολύ φοβισμένος από ότι του είχε συμβεί.
Περνούσαν οι ώρες και έφτασε 11 το βράδυ χωρίς ουσιαστικές εξελίξεις και μην γνωρίζοντας τίποτα. Θέλω να επισημάνω πώς ήταν ανήλικοι και ενήλικοι μαζί στον ίδιο εισαγγελέα και ανακριτή.
Κατά τις 3 ώρα τη νύχτα τους πήγαν πίσω στα κρατητήρια περιμένοντας ξανά την επομένη μέρα για να δουν τα ανήλικα εισαγγελέας και ανακριτής για ανήλικους.
Στις 8 Δεκεμβρίου, ξεκινήσαμε ξανά για Σχολή Ευελπίδων ελπίζοντας πως κάτι θα γίνει. Πράγματι έφεραν αυτή τη φορά μόνο τα 6 ανήλικα, όλοι από 15 έως 17 χρόνων και πέρασαν από εισαγγελέα και ανακριτή (γεγονός που έπρεπε να συμβεί την προηγούμενη μέρα).
Ασκήθηκαν διώξεις όπως σας ανάφερα στη δικογραφία, για διαταραχή κοινής ησυχίας, φούτερ με κουκούλα και ότι πετούσαν πέτρες στους αστυνομικούς. Όλο αυτό το διάστημα δεν μπορέσαμε να έχουμε μια ουσιαστική επαφή με το ανήλικο παιδί μας.
Η διαδικασία τελείωσε κατά τις 15.00 ώρα το μεσημέρι και μπορέσαμε να πάρουμε το παιδί στο σπίτι. Όσο περιμέναμε στο δικαστήριο ανατάξαμε πληροφορίες με όλους γονείς και διάφορα άτομα που βρισκόταν στο χώρο για τον ίδιους λογούς, ανταλλάξαμε στοιχεία επικοινωνίας, και φεύγοντας, αφήσαμε ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην χαθούμε διότι συνέβησαν περίεργα πράγματα στα παιδιά κατά τη διάρκεια σύλληψης και κράτησής τους.
Το παιδί μας ήταν χαρούμενο που βγήκε έξω, αλλά ήταν φανερά φοβισμένος και δεν μας είπε τι ακριβώς συνέβη μετά και κατά τη διάρκεια της σύλληψης. Το βράδυ λάβαμε ένα email, με πολλές φωτογραφίες από τη πορεία της 6 Δεκ. και όταν τις είδαμε πάγωσε το αίμα μας.
Ήταν το παιδί μας στη στιγμή της σύλληψης και φαινόταν φανερό πώς τον χτυπούσαν και σε μια άλλη με αίμα στα χείλη του αίματα και πρόσωπο του πρησμένο από τα χτυπήματα. Τον ρωτήσαμε και του δείξαμε τις φωτογραφίες και μας είπε πώς αυτό που φαίνεται δεν είναι τίποτα μπροστά σε ό,τι πραγματικά έγινε.
Το παιδί είναι προφανώς τρομαγμένο και φοβισμένο και δεν μας λέει τι συνέβη ακριβώς. Ωστόσο πονάει πολύ το κεφάλι του, έχει καρούμπαλα, φτύνει αίμα και πονάει το σώμα του. Σήμερα θα τον πάμε σε γιατρό να δούμε την κατάσταση της υγείας του και ελπίζω να μπορέσει κάποια στιγμή να μας πει τι συνέβη.
Σας στέλνω της φωτογραφίες με το δικαίωμα να τις δημοσιεύσετε και για οποιαδήποτε άλλη νόμιμη χρήση.
Σαν γονείς ανήλικου μπορούμε να πούμε πως δεν συμφωνούμε με τη βία και εάν το παιδί μας όντως πέταξε πέτρες αυτό τον κάνει ένοχο (πράγμα που δεν είναι αποδεδειγμένο) και συμφωνούμε να υποστεί της συνέπειες εφόσον κριθεί ένοχος...
ΑΛΛΑ, ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΝΑ ΑΣΚΗΣΕΙ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΣΥΡΡΟΗ ΚΑΤΑ ΑΝΙΛΗΚΩΝ, ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΝΤΑΙ ΒΑΣΙΚΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΟΠΟ.
Μ. Ντ. -μητέρα
Αθήνα, 9 Δεκεμβρίου».
*Η "Αστυλογία" εκφράζει την συμπαράσταση της στον ανήλικο καθώς και στην μητέρα του και περιμένιε να ποδοθεί άμεσα δικαιοσύνη.
Επιμέλεια: Χρυσόστομος Βουλγαρόπουλος
Αναδημοσίευση από: newsbeast.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου